Roślinność w Hiszpanii.
Główną konsekwencją różnic klimatycznych w Hiszpanii są dwa bardzo odrębne typy roślinności: ciepła Hiszpania i mokra Hiszpania.
Różnorodność klimatyczna panująca w Hiszpanii wskazuje na wyraźną różnicę pomiędzy dwoma bardzo odrębnymi rodzajami roślinności. Z jednej strony, w rejonie Kantabrii znajduje się wspaniała roślinność z licznymi lasami liściastymi, w których najbardziej charakterystycznym gatunkiem jest dąb, a następnie drzewa limonkowe, kasztanowe, wiązy, jesiony, klony i leszczyny. Obszar ten posiada również równiny pokryte gęstym gąszczem atlantyckim, ukształtowanym przez wrzosy, paprocie i janowce cierniste.
W średnich górach rosną również buki, a na chłodniejszych obszarach Pirenejskich spotkać można jodły.
Drugi pod względem wielkości obszar roślinności w Hiszpanii został ukształtowany w suchym, letnim klimacie i prezentuje dwie grupy roślinności: z jednej strony roślinność na płaskowyżu i depresję iberyjską, a z drugiej – roślinność śródziemnomorskiej Hiszpanii.
Charakteryzuje się gruntami nie nadającymi się do uprawy i nielicznymi lasami, w których dominują zawsze zielony dab, i sadzone w różnych etapach sosny. Na płaskowyżu również można spotkać wiecznie zielone dęby i lasy z dębu korkowego. Na obszarach suchych, dolina Ebro, Extremadura i La Mancha, znajdują się liczne zarośla rozciągające się w krajobrazie z licznymi krzakami, z których każdy różni się bardzo od siebie.
Dąb szypułkowy, sosna Aleppo, sosna kamienna to inne typy drzew, które obficie występują w suchych częściach Hiszpanii. Obszar stepowy jest wspólną cechą w zachodniej części Andaluzji i Levante.
